PROJEKT WENTYLACJI DLA DOMU JEDNORODZINNEGO

Jak prawidłowo wykonać projekt wentylacji dla domu jednorodzinnego? Przedstawiamy krótki artykuł mający na celu ukazanie kroków tego procesu.

DOBÓR WYDATKU CENTRALI

Jako przykład wykonamy projekt wentylacji dla domu parterowego o powierzchni użytkowej (bez garażu oraz pomieszczenia technicznego) 127 m² i kubaturze 350 m³. Załóżmy wobec tego, że w domu mieszkają 4 osoby. Dodatkowo, nad całą powierzchnią mieszkania znajduje się poddasze nieużytkowe.

PROJEKT WENTYLACJI – MIEJSCE NA INSTALACJĘ

Nasz projekt wentylacji zakłada umieszczenie całej instalacji wentylacyjnej oraz rekuperatora na poddaszu. Co robimy w pierwszej kolejności?

Po pierwsze, na rzucie budynku nanosimy punkty nawiewu powietrza, czyli anemostaty. Lokalizujemy je w pomieszczeniach czystych takich jak sypialnie, salon, gabinet. Anemostaty umieścimy w pobliżu okien, w miejscach oddalonych od łóżek, biurek czy mebli wypoczynkowych w salonie.

W każdym pomieszczeniu z nawiewami, zaplanujemy po jednym anemostacie. Wyjątek stanowi salon, w którym wrysowaliśmy dwa nawiewy. Jeden ustawiony jest na wydatek ok. 80 m³/h, natomiast drugi, większy jest normalnie zamknięty. Otwierany będzie gdy potrzebna będzie intensywna wymiana powietrza, czyli np. podczas spotkania w większym gronie lub cyklicznie np. podczas weekendowych wspólnych posiłków. Za otwarcie i zamknięcie dodatkowego nawiewu odpowiadać będzie przepustnica z siłownikiem zamontowana na kanale wentylacyjnym przed anemostatem. Zmiana stanu przepustnicy (otwarcie/ zamknięcie) może się odbywać ręcznie z poziomu manipulatora bądź być wymuszana automatycznie w powiązaniu z programem czasowym. Zwracamy w tym miejscu uwagę, że już na etapie wyboru (zamówienia) rekuperatora należy przewidzieć sposób obsługi dodatkowych urządzeń. Możliwości automatyki różnią się w zależności od modelu rekuperatora.

Po drugie, nanosimy punkty wywiewne w tzw. pomieszczeniach brudnych. Czyli, w kuchni, łazience, toalecie, garderobie oraz przedsionku. W każdym pomieszczeniu przewidujemy po jednym wywie. Wyjątek stanowi kuchnia, w której zakładamy dwa wywiewy. Pierwszy sufitowy, zakończony anemostatem wywiewnym, drugi natomiast podłączony do okapu kuchennego wyposażonego w filtr tłuszczowy. Załączenie okapu kuchennego wymusza pracę rekuperatora na najwyższym biegu. Powietrze wyciągowe z kuchni, po przejściu przez okap z filtrem tłuszczowym, kierowane jest do centrali wentylacyjnej. W tradycyjnym rozwiązaniu powietrze wyciągowe z okapu wychodziłoby bezpośrednio na zewnątrz, ponad dach budynku. Gdy zintegrujemy wyciąg z okapu z rekuperatorem, możemy w pełni wykorzystać ciepło zawarte w powietrzu wentylacyjnym.

UMIEJSCOWIENIE REKUPERATORA

Projekt wentylacji powinien zakładać znalezienie miejsca oddalonego od sypialni oraz z dogodnym dojściem do czerpni i wyrzutni.

Wtedy już można planować lokalizację czerpni oraz wyrzutni. Dokładniejsze informacje znajdziecie Państwo w artykule:

Czerpnię i wyrzutnię umieścimy więc w ścianach naprzeciwległych. Przy określaniu wielkości czerpni należy trzymać się zasady, że prędkość przepływającego powietrza w czerpni nie powinna przekraczać 2,0 .. 2,5 m/s w otworze netto. Prędkość powietrza w wyrzutni nie powinna przekraczać 4 m/s w otworze netto. Rekuperator jest zasilany z instalacji elektrycznej z gniazdkiem i uziemieniem ochronnym 230V. Podczas pracy rekuperatora pojawiają się skropliny, co jest jednak zjawiskiem zupełnie normalnym. Niemniej, należy wyprowadzić bezpośrednio do instalacji kanalizacyjnej lub do specjalnie przygotowanego zbiornika, który będziemy ręcznie opróżniać. Wielkość przewodu odpływu skroplin to 22mm. Manipulator, za pośrednictwem którego będziemy komunikować się z centralą wentylacyjną, zamontujemy na ścianie w kuchni przewodem zgodnie ze schematem połączeń elektrycznych.

RODZAJ KANAŁÓW WENTYLACYJNYCH

Całą instalację nawiewno- wywiewną wykonamy z izolowanych przewodów i kształtek. Ze względu na fakt, że instalacja poprowadzona będzie na poddaszu nieocieplanym, w celu ograniczenia strat cieplnych wszystkie kanały przykryte będą dodatkowo wełną mineralną o grubości 50 mm. Dodatkowo wszystkie drzwi od pokoi mają szczelinę wentylacyjną przy podłodze ok. 1,5 cm. Natomiast drzwi od łazienki i WC dodatkowo zaopatrzone są w kratki.

WYMAGANE ILOŚCI POWIETRZA USUWANEGO Z POMIESZCZEŃ

Opracowując projekt wentylacji mechanicznej określiliśmy strumień powietrza wentylacyjnego według PN-EN 15251. W związku z tym, dla kuchni zakładamy wywiew w ilości100 m³/h, dla łazienki 70 m³/h, natomiast dla oddzielnej toalety 50 m³/h. Punkty wywiewne zlokalizujemy również w garderobie oraz wiatrołapie w ilości 15 m³/h każdy. Podsumowując, ilość powietrza wywiewanego dla budynku wyniesie 250m³/h.

WYMAGANE ILOŚCI POWIETRZA ŚWIEŻEGO NAWIEWANEGO

Jeżeli strumień powietrza nawiewanego liczylibyśmy wyłącznie biorąc pod uwagę ilość osób (mieszkańców) również można by posłużyć się wspomnianą wyżej normą PN-EN 15251. Zgodnie z nią, przyjmując 36 m3/h na jedną osobę dla czteroosobowej rodziny strumień powietrza wyniósłby 144 m3/h. Uwzględniając dodatkowe okresowe zwiększenie wydajności o 100 m³/h dla salonu, wówczas projektowy strumień powietrza wynosiłby 244 m³/h.

W projekcie, strumień powietrza nawiewanego określimy w oparciu o powierzchnię pomieszczeń czystych (pokoje dzienne, sypialnie, gabinet) z uwzględnieniem niewielkiego nadciśnienia w wysokości ok. 8%. Reasumując, ilość powietrza nawiewanego to 270 m³/h.

SPRAWDZENIE KROTNOŚCI WYMIAN

Stosunek liczbowy ilości powietrza wentylacyjnego do kubatury pomieszczeń, w zależności od ilości osób, powinien zawierać się w granicach 0,6-1,0. Jest to oczywiście tzw. krotność wymian. Wartość z dolnego zakresu to normalny poziom wymagań, który powinien być używany dla budynków nowych i remontowanych. Wartość z górnego zakresu są zaleceniami dla pomieszczeń o podwyższonym komforcie oraz dla osób wrażliwych, chorych, niemowląt czy osób starszych. Większe ilości powietrza świeżego stosuje się również w układach wentylacyjnych z gruntowymi wymiennikami ciepła.

Krotność wymian powietrza w projektowanym budynku wynosi 0,77 1/h, zatem mieści się w zalecanym przedziale. Rekuperator dobieramy na wydatek 270 m³/h. W projekcie dobraliśmy kompaktowy rekuperator z wymiennikiem przeciwprądowym PRO-VENT MISTRAL SMART 300.

Po doborze rekuperatora sugerujemy sprawdzić spadki ciśnienia na instalacji.

PROJEKT WENTYLACJI – DOBÓR INSTALACJI NAWIEWNO- WYWIEWNEJ

OBLICZENIE SPADKÓW CIŚNIEŃ – STRATY CIŚNIENIA

Instalacje wentylacyjne w rzeczywistości składają się z wielu elementów. Przykładowo są to: wentylator, kolana, kratki, wymienniki ciepła, filtry, tłumiki itp. Wszystkie te komponenty powodują opory przepływu powietrza, czyli tzw. straty ciśnienia. Sugerujemy tak dobierać elementy instalacji, a kanały prowadzić w taki sposób by opory przepływającego powietrza były możliwie najmniejsze. Instalacje niskosprężne to niższe koszty tłoczenia powietrza, cicha instalacja i dłuższa żywotność wentylatorów. Wielkość strat ciśnienia również decyduje o doborze właściwej jednostki rekuperacyjnej.

Strata ciśnienia ΔP całej instalacji jest obliczana poprzez sumowanie pojedynczych oporów.

ZASADY PROJEKTOWANIA

Projektujemy osobno ciąg nawiewny, a także osobno ciąg wywiewny dla wyznaczonego strumienia powietrza. Dbamy,  aby spadek ciśnienia statycznego od czerpni do najdalszego nawiewu (odpowiednio od wyrzutni do najdalszego wywiewu) był możliwie najmniejszy.

Aby policzyć spadki ciśnienia musimy znać długości kanałów oraz ilości kształtek i innych elementów na instalacji wentylacyjnej. Długość odcinka kanału nawiewnego (nitka niebieska) do najdalej położonego nawiewnika wynosi 18,5 m. Natomiast długość kanału czerpnego (nitka zielona) to 9,5m. Oprócz tego, na instalacji występują jeszcze anemostaty, trójniki, kolana, łuki oraz czerpnia. Straty ciśnienia, czyli opory, instalacji nawiewnej liczymy jako sumę spadków ciśnienia na każdym elemencie instalacji. Dla przykładowego projektu strata ciśnienia dla nitki nawiewnej wynosi więc 140 Pa. Podobnie liczymy również stratę ciśnieniową dla instalacji wywiewnej.

PROJEKT WENTYLACJI – DOBÓR REKUPERATORA MISTRAL

Znając straty ciśnienia, a także wymagane wydajności dobieramy centralę, której spręż nie przekracza ok. 150 Pa przy wydatku wydatek 270m³/h.

Parametry takie spełnia np. dobrana centrala rekuperacyjna MISTRAL SMART 300.

Średnice kanałów dobieramy według danych centrali, od czerpni, a także wyrzutni do centrali Ø 160 mm. Również kanały magistralne (główne) nawiewne i wywiewne dochodzące do centrali Ø 160 mm.

Jednak kanały odgałęźne do anemostatów powinny mieć średnicę Ø100 mm.

POZNAJ WSZYSTKIE MODELE REKUPERATORÓW MISTRAL